Odpowiedź:
Transmisja synaptyczna jest niekierunkowa, ponieważ neuroprzekaźników nie można wymienić w inny sposób.
Wyjaśnienie:
Synapsa jest łącznikiem między dwoma neuronami w naszym ciele. Synapsę przedstawiono schematycznie poniżej.
Synapsa ma stronę, która uwalnia neuroprzekaźniki i stronę, która może je otrzymywać. Gdy sygnał płynie w kierunku takiej synapsy, te neuroprzekaźniki są uwalniane w szczelinie synaptycznej i mogą swobodnie przemieszczać się. Jeśli taki neuroprzekaźnik jest związany z receptorem w innym miejscu szczeliny synaptycznej, uwalnia to kolejny sygnał, który podróżuje dalej i dalej w naszym ciele.
Widzimy teraz, że te neuroprzekaźniki nie mogą powodować cofania się sygnału. Miejsce receptora nie może ich uwolnić, a gałka synaptyczna nie może ich przyjąć.
Dla waszego zainteresowania neuroprzekaźniki są najczęściej rozkładane w szczelinie synaptycznej po ich uwolnieniu, więc może nadejść kolejny sygnał!
Istnieją dwa rodzaje efektów powodowanych przez neuroprzekaźniki: pobudzenie i zahamowanie. Hamowanie ma miejsce, gdy cząsteczka obniża potencjał tworzenia nowego sygnału elektrycznego, a wzbudzenie następuje, gdy cząsteczka podnosi potencjał do wytworzenia nowego sygnału elektrycznego.
Dlaczego ważne jest posiadanie jednokierunkowej jednostki w naszym układzie nerwowym?
Dzieje się tak, ponieważ wszystkie inne neurony nie mają określonego kierunku. Obraz jaki chaos zostałby stworzony, gdyby wszystko zostało uruchomione i uruchomione, ponieważ nie ma sposobu, aby zatrzymać sygnał!
Co ma z tym wapń?
Wapń jest częścią systemu, który uwalnia neuroprzekaźniki w szczelinie synaptycznej. Jeśli sygnał elektryczny dotrze do synapsy, porty błonowe są otwierane i wapń jest przenoszony do synapsy, tworząc wysokie stężenie wewnątrz (patrz zdjęcie poniżej). Specyficzne białka na błonie nośnika neuroprzekaźnika (pęcherzyki) reagują na to wyższe stężenie i łączą się z błoną komórkową, uwalniając neuroprzekaźniki w szczelinie synaptycznej.
