Odpowiedź:
Polysyndeton to urządzenie literackie używane przede wszystkim do uzyskania pewnego efektu.
Wyjaśnienie:
Sprzężenia (część mowy używana do łączenia słów, fraz, klauzul itp.) Są powtarzane w polysyndeton w celu uzyskania dramatycznego efektu.
Przykład:
Krzyczał, śmiał się, płakał i uśmiechał się z radości. W tym zdaniu wielokrotnie powtarzałem spójnik „i”. Mógłbym powiedzieć, że krzyczał, śmiał się, płakał i uśmiechał się z radości. Zdecydowałem się użyć koniunkcji pomiędzy poszczególnymi pozycjami w serii, aby uczynić zdanie bardziej dramatycznym.
Aby uzyskać więcej pomocy:
Uczniowie nie powinni używać zaimków osobistych, takich jak „ty”, w swoim akademickim piśmie. Dlaczego pisarze powinni unikać zaimków osobowych?
To nieformalne. Formalne pismo powinno wykorzystywać tylko osobę trzecią (nie ja, my, ty, twój, mój, ja itp.). Autorzy nie powinni pisać tak, jakby rozmawiali z czytelnikiem. Mogą używać „jednego”, aby odnosić się do ludzi. Zaimki osobowe, które on, ona, ona i mogą być użyte. Zazwyczaj rozmawiamy i tekst / e-mail (oczywiście są wyjątki) nieformalnie. Uczniowie nie powinni pisać tak, jakby rozmawiali z bliskim przyjacielem / członkiem rodziny. Przykład: Można się zastanawiać, dlaczego ... zamiast się zastanawiać, dlaczego ...
Dlaczego słusznie jest powiedzieć „Celem tej wizyty jest pomoc w rozwoju Polo na całym świecie”. Zamiast „Celem tej wizyty jest pomoc w rozwoju Polo na całym świecie”. Kiedy musisz użyć „do”?
Do bezokolicznikowego wykorzystania jest pomoc w rozwijaniu POLO na całym świecie. z wyjątkiem przyczynowych kilku czasowników i kilku sytuacji użycia „do” jako przyimka „do”, zawsze jest bezokolicznik. Widziałem, jak ślepiec przechodzi przez ulicę. WYJĄTEK. Niewiele jest takich czasowników percepcyjnych, które potrzebują ZERO / nagich bezokoliczników. Z niecierpliwością czekam na Ciebie. WYJĄTEK. Nie daj się zwieść tutaj „do” nie jest bezokolicznikiem, jest przyimkiem tutaj. Jak wszystkie czasowniki modalne potrzebują nagich bezokoliczników. Mam nadzieję, że to działa.
Dlaczego pisarze stosują imperatywny nastrój?
Podkreślić charakter lub historię. w ten sposób postać może być przedstawiana z wieloma bezpośrednimi osobistościami, które autor chciał łatwiej przedstawić. dokonanie bezpośredniego rozkazu jest łatwiejsze w tej formie sparowanej z czasownikami. Zasadniczo metoda imperatywna jest specjalnym sposobem łączącym opisywanie historii tak, jak chciał autor.