Odpowiedź:
Wyjaśnienie:
Związki nienasycone posiadające jedno lub więcej wiązań podwójnych węgiel-węgiel lub potrójne wiązania lub oba rodzaje wiązań przechodzą reakcje addycyjne.
W przypadku węglowodorów o otwartym łańcuchu ogólnym wzorem cząsteczkowym związku nasyconego (kategoria alkanów) jest
Ogólny wzór cząsteczkowy węglowodoru alifatycznego z jednym wiązaniem podwójnym wynosi
Dopasowując się do tych wzorów, możemy zdecydować, czy związek jest nienasycony, czy nie.
Tutaj,
Wszystkie trzy są zgodne z ogólną formułą nasyconego związku, tj.
i
Podczas pomiaru czasu reakcji psycholog ocenia, że standardowe odchylenie wynosi 0,05 sekundy. Jak duża musi być próbka pomiarów, aby uzyskać 95% pewności, że błąd w jego oszacowaniu średniego czasu reakcji nie przekroczy 0,01 sekundy?
Jaka jest wartość stałej równowagi na poziomie 655 K dla każdej z następujących reakcji?
K ok 1,67 Tak! Masz rację, zrobię pierwszy. 2NO_2 (g) rightleftharpoons N_2O_4 (g) DeltaG ^ 0 około -2.8 kJ Zrobiłem to zgodnie ze zwykłą metodą używając tabeli w moim tekście. -2.8 * 10 ^ 3 J = - (8.314J) / (mol * K) * (655K) * lnK dlatego K około 1.67 Jest to uzasadnione, ponieważ szybko sprawdziłem i zauważyłem, że ta reakcja ma korzystną entalpię, ale niekorzystną entropię. W ten sposób będzie nie spontaniczny w wysokich temperaturach. W związku z tym niewiele produktów uformuje się w stosunku do standardowych warunków.
Używając dipoli molekularnych / polarności H_2O, NH_3 i CH_4, w jaki sposób wyjaśniasz, dlaczego CH_4 nie miesza się z H_2O?
W skrócie: „CH” 4 jest niepolarną substancją rozpuszczoną, podczas gdy woda polarna rozpuszczalnikiem. Rozważ liczbę domen elektronów, stąd geometrię molekularną każdego z trzech gatunków. Centralne atomy w trzech cząsteczkach (odpowiednio „O”, „N” i „C”, z których wszystkie leżą w pierwszych trzech okresach układu okresowego) tworzą oktety o ośmiu elektronach walencyjnych. Byłoby to kombinacją całkowicie czterech wiązań kowalencyjnych i par samotnych - stąd każdy z atomów centralnych ma cztery domeny elektronowe. Szczególna geometria molekularna zależałaby zatem od liczby par wiązań na centra