Odpowiedź:
Ogólnie rzecz biorąc, satyra zawstydza ludzi, którzy postępują źle; w szczególności wstyd potężny ludzie, którzy robią źle.
Wyjaśnienie:
Historycznie były dwa smaki satyry: Horatian, który jest łagodny i „Tylko żartuję, Frank!”. w swoim zamiarze, a Juvenalian, który jest nieco bardziej niezachwiany. Horatian (nazwany na cześć rzymskiego satyrysty Horacego) ma szeroki wgląd w upadki całej ludzkości. Juvenalian (nazwany na cześć rzymskiego satyrysty Juvenala, który słynnie zapytał „Kto ogląda stróżów?”) Jest nieco bardziej brutalny w intencji i skutku, i zazwyczaj celuje w tych, którzy mają przywileje i władzę.
Jakie są przykłady satyry społecznej? + Przykład
Duma i uprzedzenie Jane Austen to satyra społeczna! Ona satyruje, jak małżeństwo jest obowiązkiem kobiety. Duma i uprzedzenie to bardzo dobry przykład, jeśli szukasz literatury społecznej. Definicja satyry społecznej jest zwykle dowcipną krytyką opartą na wadach społecznych. Widzimy to bardzo często, zwłaszcza z tymi politycznymi bajkami, które prawdopodobnie analizujesz na lekcjach historii. Jeśli szukasz takiego komiksu, to jest to jeden z International Herald Tribune, który krytykuje społeczeństwo i technologię. Nie wspominając o Of Mice and Men zilustrowano sprytną myszą komputerową.
Jakie są przykłady satyry? Muszę napisać esej.
Najlepszym przykładem jest „podróż guliwera” jonathana swift satyra to użycie humoru, ironii, przesady lub ośmieszenia, aby ujawnić i skrytykować ludzką głupotę lub występki, szczególnie w kontekście współczesnej polityki i innych aktualnych problemów. w podróży guliwera historia opowiada o człowieku o imieniu Guliwer, który odbył 4 podróże do niezbadanych i interesujących wysp świata. ma 4 części i, w każdej części, opis wyspy, na której odbywają się wizyty mężczyzny. autor bardzo humorystycznie przedstawił każdą wyspę, jej mieszkańców, ich naukę, kulturę itp. po tych wszystkic
Jakie są przykłady satyry w „Huckleberry Finn”? Co Mark Twain postanowił poważnie omówić?
Plan Toma, by pomóc Jimowi uciec. Pod koniec książki Twain opowiada o planie Toma Sawyera, by wyrzucić Jima z jego „więzienia”. Tom wielokrotnie sprawia, że plan jest niepotrzebnie skomplikowany, tylko dla chłopięcego „podniecenia” tego. Czytelnik denerwuje się, gdy Tom śmieje się z jego niedojrzałości, więc satyra działa. Jednak Twain poważnie omawia kwestię niewolnictwa. Jim jest w prawdziwym niebezpieczeństwie w całej książce, a Twain nigdy nie rzuca światła na to niebezpieczeństwo.