Jakie były przyczyny i skutki wojny krymskiej?

Odpowiedź:

Wielka rywalizacja o władzę w największym stopniu wykorzystywała upadające Imperium Osmańskie: spowodowało to zmianę równowagi sił w Europie.

Wyjaśnienie:

Powolny upadek i rozpad Imperium Osmańskiego doprowadził do tego, że inne mocarstwa zaczęły walczyć o konflikt: rywalizacja wzrosła o to, kto przejmie „chorego człowieka Europy” (Turcja).

Rozpoczęła się wojna krymska w 1853 r. po ogłoszeniu przez Turcję Rosji. Wielka Brytania i Francja w końcu zaangażowały się w obronę Turcji, ostatecznie według Lamberta, ponieważ „chciały, aby wpływy (Rosji) zostały zmniejszone, a nie rozprzestrzeniły się na południe” - było to spowodowane rywalizacją z Great Power.

• była to pierwsza wojna z udziałem wielkich mocarstw od 1815 roku

• niektórzy historycy uważają ją za najważniejszą wojnę europejską w XIX wieku, ze względu na jej konsekwencje, w tym zmianę równowagi sił w Europie

• Rosyjska eksploatacja Turcji i ekspansja jej wpływów handlowych zagrażały interesom brytyjskim - Wielka Brytania nie chciała zagrozić jej przemysłowej supremacji, więc konfrontacja była dla niej odpowiednia

• Robert Gildea twierdzi, że „Wielka Brytania ponownie manewrowała, aby zachować integralność tego imperium, jako bufor przeciwko rosyjskiej ekspansji”. Wielka Brytania poszła na wojnę, aby zachować status quo, a Turcja kontrolowała cieśniny

• Andrew Lambert przedstawia „tradycyjny” pogląd na przyczyny wojny krymskiej, sugerując, że prawdziwym środkiem ciężkości nie było wcale Morze Czarne, ale Bałtyk i potencjalna podatność Petersburga na sprzymierzony atak morski, dlatego stwierdza, że „to była wojna morska”

• Marjie Bloy mówi, że Wielka Brytania opuściła cara z błędnymi wyobrażeniami o tym, gdzie stali po spotkaniach w Aberdeen przed wojną - wydawało się, że Wielka Brytania popiera działania Rosji zmierzające do podziału Imperium Osmańskiego, ale zamiast tego Wielka Brytania uznała Rosję za stosowanie taktyki znęcania się i doprowadziło to do wojny

• Rywalizacja Francji z Rosją zrodziła się z dążenia do zemsty za porażkę Napoleona Bonaparte w 1812 r. Bridge i Bullen twierdzą, że Napoleon III przystąpił do wojny w „poszukiwaniu równości z Wielką Brytanią i Rosją”, sugerując, że wojna była otwarciem dla Napoleona III wzmocnić pozycję Francji w Europie.

• Widać, że religia podsycała wojnę. Richards twierdzi, że „jak wiele sporów, że między Rosją a Turcją miały swoje początki w długotrwałej kontrowersji religijnej”. Orlando Figes zgadza się z tym stanowczo, twierdząc, że „sercem” Krymu było religijne roszczenie Rosji do przewodzenia i ochrony chrześcijan Imperium Osmańskiego. Marjie Bloy skupia się również na religii, sugerując, że „główne denominacje nie mogą działać razem. Oboje chcieli kontrolować Święte Miejsca ”.

• Także Austria traciła wpływy w Europie: odmówiwszy pomocy Rosji w wojnie z Francją i Wielką Brytanią, straciła poważnego sojusznika i po wojnie stała się bardzo odizolowana, nie mogąc liczyć na pomoc lub wsparcie ze strony Rosji.

• „Równowaga sił” i „koncert Europy” zostały zniszczone.

• Prusy, mimo że nie walczyły, wyłoniły się z wojny krymskiej jako silniejsza potęga: ich gospodarka wzrosła poprzez bycie neutralnym.

• Traktat paryski przyniósł szereg zmian, ponieważ Turcja została wprowadzona do europejskiego systemu politycznego, a Wielka Brytania odwróciła się od Europy, aby skupić się na wewnętrznych, wewnętrznych kwestiach. To i sojusz między Wielką Brytanią a Francją został utrzymany w XX wieku.

Przydatne referencje:

Andrew Lambert, The Crimean War, druga edycja, wiedeńska osada

Robert Gildea, barykady i granice, Europa, 1800–1914, rozdział 7, Bridge and Bullen, The Great Powers and European States System 1814-1914

D.S. Richards, Konflikt na Krymie

Marjie Bloy, The Victorian Web, The Crimean War: Natychmiastowe przyczyny