Odpowiedź:
Obserwuj, co jest takiego samego w tych dwóch; także obserwuj, co jest inne. Określ ilościowo te różnice (umieść w nich liczby).
Wyobraź sobie transformacje, które możesz zrobić, aby wprowadzić te różnice.
Wyjaśnienie:
Najpierw zauważamy, że różowy wykres jest szerszy od lewej do prawej niż pomarańczowy. Oznacza to, że musimy rozszerzony (lub rozciągnął) pomarańczowy wykres poziomo w pewnym momencie.
Zauważamy również, że zarówno różowy, jak i pomarańczowy wykres mają tę samą wysokość (4 jednostki). To znaczy, że było brak pionowej dylatacji pomarańczowego wykresu.
Różowy wykres jest również niższy niż pomarańczowy wykres. To znaczy albo tłumaczenie pionowe (aka „shift”) lub odwrócenie w pionie Wystąpił.
To, co mnie myliło, to jak to pojawiło się jak gdyby transformacja wymagała odwrócenia pionowego, ale nie mogłem tego zrobić, ponieważ segmenty linii na pomarańczowym wykresie mają szerokości
Ale wtedy…
Zauważyłem, że ja mógłby dostać
Zacząłem to sobie wyobrażać. „Jeśli się odwrócimy
Przypomniałem sobie, że poziome odbicia i poziome rozszerzenia nie przesuwają żadnego punktu na
Tak więc ostateczna transformacja może być zapisana jako:
#y = f (kolor (pomarańczowy) (-) kolor (niebieski) (1/2) (x - kolor (zielony) 2)) - kolor (magenta) 3 #
gdzie:
#kolor pomarańczowy)(-)# wskazuje klapkę poziomą,#color (niebieski) (1/2) # wskazuje odcinek od lewej do prawej o 2,#color (zielony) (- 2) # wskazuje tłumaczenie na prawo o 2 i
#color (magenta) (- 3) # oznacza tłumaczenie w dół o 3.
Chciałbym, żeby istniała metoda krok po kroku, która zawsze gwarantowałaby sukces, ale czasami „próba i błąd” to jedyny sposób na postęp w tych sprawach. Generalnie jednak najpierw spróbuj znaleźć odcinki i przerzucenia, a następnie znajdź przesunięcia (w razie potrzeby).
Ponownie zauważ, co jest takie samo między dwoma wykresami i zauważ, co jest inne. Spróbuj znaleźć sposób na określenie tych różnic, a następnie połącz je, aby stworzyć całkowitą transformację.
Co najważniejsze, nigdy nie bój się popełniać błędów. Parafrazując wynalazcę Thomasa Edisona, „błąd” w próbie i błędzie nie zawodzi; z powodzeniem znajduje rzeczy, które nie działają!:RE
Porównaj wykres g (x) = (x-8) ^ 2 z wykresem f (x) = x ^ 2 (wykres macierzysty). Jak opisałbyś jego transformację?
G (x) to f (x) przesunięte w prawo o 8 jednostek. Biorąc pod uwagę y = f (x) Gdy y = f (x + a) funkcja jest przesunięta w lewo o jednostki (a> 0) lub przesunięta w prawo o jednostki (a <0) g (x) = (x-8) ^ 2 => f (x-8) Powoduje to przesunięcie f (x) w prawo o 8 jednostek.
Jeden sok z puszki to 20% sok pomarańczowy; inny to 5% sok pomarańczowy. Ile litrów każdego z nich należy zmieszać, aby uzyskać 15L, czyli 17% soku pomarańczowego?
12 litrów 20% napoju i 3 litry 5% napoju Powiedzmy, że x to ilość litrów 20% napoju. I że y to liczba litrów 5% napoju. Z tego możemy napisać pierwsze równanie: x + y = 15, ponieważ wiemy, że suma powinna wynosić 15 litrów. Następnie możemy napisać równanie dla stężenia: 20 / 100x + 5 / 100y = 17/100 * 15, tym razem stężenie, i znajdzie rzeczywistą ilość soku pomarańczowego w każdym równaniu. Następnie musimy zmienić kolejność, aby ją zastąpić, a pierwsze równanie jest prawdopodobnie łatwiejsze do zmiany. x + y = 15 Odejmij y od obu stron: x + yy = 15-yx = 15-y Następnie podstaw do d
Naszkicuj wykres y = 8 ^ x, podając współrzędne dowolnych punktów, w których wykres przecina osie współrzędnych. Opisz w pełni transformację, która przekształca wykres Y = 8 ^ x na wykres y = 8 ^ (x + 1)?
Zobacz poniżej. Funkcje wykładnicze bez transformacji pionowej nigdy nie przekraczają osi x. Jako taki, y = 8 ^ x nie będzie miał żadnych przecięć x. Będzie on miał punkt przecięcia Y w y (0) = 8 ^ 0 = 1. Wykres powinien przypominać następujący. wykres {8 ^ x [-10, 10, -5, 5]} Wykres y = 8 ^ (x + 1) to wykres y = 8 ^ x przesunięty o 1 jednostkę w lewo, tak że jest to y- przechwycenie znajduje się teraz w (0, 8). Zobaczysz również, że y (-1) = 1. wykres {8 ^ (x + 1) [-10, 10, -5, 5]} Mam nadzieję, że to pomoże!