Odpowiedź:
Sygnalizacja parakrynna.
Wyjaśnienie:
Kiedy jedna komórka wydziela czynnik / hormon, który działa na sąsiednią komórkę, nazywa się to sygnalizacja parakrynna.
W przeciwieństwie do:
- sygnalizacja autokrynna: komórka wydziela czynnik / hormon, który ma wpływ na tę samą komórkę
- sygnalizacja hormonalna: komórka wydziela czynnik / hormon do krwiobiegu i działa na komórkę w innym miejscu w organizmie.
Jeden operator telefonii komórkowej pobiera 0,08 USD za minutę połączenia. Inny operator telefonii komórkowej pobiera 0,25 USD za pierwszą minutę i 0,05 USD za minutę za każdą dodatkową minutę. W którym momencie druga firma telefoniczna będzie tańsza?
7. minuta Niech p będzie ceną połączenia Niech d będzie okresem połączenia. Pierwsza firma pobiera stałą stawkę. p_1 = 0,08d Druga firma ładuje się inaczej w pierwszej minucie i kolejnych minutach p_2 = 0,05 (d - 1) + 0,25 => p_2 = 0,05d + 0,20 Chcemy wiedzieć, kiedy ładowanie drugiej firmy będzie tańsze p_2 < p_1 => 0,05d + 0,20 <0,08d => 0,20 <0,08d - 0,05d => 0,20 <0,03d => 100 * 0,20 <0,03d * 100 => 20 <3d => d> 6 2/3 Ponieważ firmy pobierają opłatę za minutę, powinniśmy zaokrąglić naszą obliczoną odpowiedź => d = 7 Stąd ładowanie drugiej firmy będzie tańsze, gdy czas trwani
Jaka jest rola białka G w komunikacji komórkowej?
Sygnały przekaźnikowe z pewnych receptorów G-powierzchniowych na powierzchni komórki są sprzężone ze specyficznymi receptorami na powierzchni komórki, tak zwanymi „receptorami sprzężonymi z białkiem G” (GPCR). GPCR odbierają sygnały spoza komórki, które są następnie przekazywane do białka G wewnątrz komórki. Białko G jest „trimerycznym białkiem wiążącym GTP” przyłączonym do wewnętrznej (cytoplazmatycznej) powierzchni błony komórkowej. Jest rekrutowany i aktywowany, gdy GPCR odbiera sygnał. Wykorzystuje GTP jako źródło energii do przesyłania sygnału do swoich celów. Celami są alb
Która część błony komórkowej jest niepolarna? W jaki sposób ta właściwość przyczynia się do funkcjonowania błony komórkowej?
Ogony hydrofobowe. Struktura fosfolipidów składa się z głowy polarnej i dwóch niepolarnych ogonów. Te ogony nie pozwalają polarnym molekułom przejść do lub z błony. Nie pozwala to rozpuszczalnym materiałom, takim jak glukoza, białka, opuścić komórkę, co ogranicza niepotrzebne molekuły polarne do wejścia do komórki. Odgrywa ważną rolę, aby membrana była półprzepuszczalna.