Odpowiedź:
Korzysta z niego monopolista i minister finansów.
Wyjaśnienie:
Nadwyżka konsumenta to różnica między kwotą, jaką konsument jest gotów zapłacić, a ceną, którą faktycznie płaci.
Tak więc bezpośrednia korzyść trafia do konsumenta.
Ale jest przydatny dla monopolisty w dyskryminowaniu ceny. Może on naliczać cenę, którą konsument jest gotów zapłacić od każdego konsumenta. Jest to znane jako dyskryminacja cenowa pierwszego stopnia.
Jest równie użyteczny dla ministra finansów, a jednocześnie nakłada podatek na towar. Jeśli uważa, że konsumenci znajdują nadwyżkę konsumentów w niektórych towarach, może nałożyć wyższy podatek i zebrać więcej dochodów dla rządu.
Co zwiększa nadwyżkę konsumenta?
Poziom nadwyżki konsumenta zmienia się wraz ze zmianą ceny rynkowej towaru lub usługi. Stąd wzrost popytu na rynku powoduje wzrost nadwyżki konsumenta.
Jaki jest graficzny przykład nadwyżki konsumenta?
Nadwyżka konsumenta to różnica między ceną, konsument chce zapłacić za towar, a nie bez niego, a rzeczywista cena, którą płaci. Nadwyżka konsumenta Nadwyżka konsumenta = potencjalna cena - rzeczywista cena Nadwyżka konsumenta to różnica między ceną, konsument chce zapłacić za towar, a nie bez niego, a rzeczywista cena, którą płaci. Zgodnie z wykresem kwota, jaką konsument jest skłonny zapłacić, to OAEM. Kwota, którą konsument faktycznie płaci, to OPEM. Nadwyżka (OAEM - OPEM =) PAE to nadwyżka konsumentów.
Dlaczego ważne jest, aby przeanalizować koncepcję strat wynikających z efektu deadweight, patrząc na nadwyżki konsumentów lub produktów?
Deadweight Loss (DWL) jest podstawą pojęcia efektywności ekonomicznej. Ekonomiści postrzegają wydajność w bardzo techniczny sposób. Wynik jest skuteczny tylko wtedy, gdy maksymalizuje sumę nadwyżki producenta (PS) i nadwyżki konsumenta (CS). Tylko w tym przypadku możemy być pewni, że żadna jednostka nie będzie lepiej przygotowana bez pogorszenia sytuacji co najmniej jednej innej osoby - mierzonej pojęciem nadwyżki (PS i CS). Warto zauważyć, że występuje DWL (i możemy to zaobserwować nieco) jako zmniejszenie ilości od optymalnej ilości osiągniętej przez równowagę. Oczywiście ta linia myślenia opiera się na wszystk