Czym jest personifikacja i jak jest używana w poezji?

Czym jest personifikacja i jak jest używana w poezji?
Anonim

Odpowiedź:

Personifikacja przypisuje cechy ludzkie do czegoś nieludzkiego, takiego jak przedmioty nieożywione, natura lub zwierzęta. Jest często używany w poezji związanej ze sztuką lub naturą, aby nadać opisowi bardziej relatywne, żywe powietrze.

Wyjaśnienie:

Personifikacja przypisuje ludzkie cechy cokolwiek nieludzkiego.

To może być zastosowane do natury:

„Wiatry westchnęły przygnębione”.

Westchnienie z określonym tonem (przygnębiony) jest ludzkim działaniem.

Albo zwierzę:

„Oczy psa uroczyście wyraziły pragnienie wolności”.

Wyraźnie pragnienie czegoś jest ludzkim działaniem.

Lub obiekty nieożywione:

„Pęknięty wazon dawał poczucie wytrzymałości, pozostając na zawsze silny w obliczu wieczności”.

Eksponowanie siły jest ludzkim działaniem.

Personifikacja czegoś pozwala czytelnikowi współczuć lub odnosić się do niego. Ogólnie rzecz biorąc, ludzie mają trudności ze zrozumieniem czegoś, jeśli nie ma wspólnego mostu. Tutaj cechy ludzkie są wspólnym mostem. Tak więc w wierszach personifikacja daje poczucie względności i życia rzeczom, które inaczej nie miałyby żadnego.