Gdzie w historii znajduje się pośrednia charakterystyka Romea?

Gdzie w historii znajduje się pośrednia charakterystyka Romea?
Anonim

Odpowiedź:

Zobacz poniżej!:-)

Wyjaśnienie:

Jest wiele do powiedzenia na temat tego, co ujawnia się o charakterze Romea, dzięki temu, co mówią o nim inni i co o nim mówi.

W pierwszym akcie dostajemy dużo charakterystyki Romea, zaczynając od tego, jak ojciec Romea to mówi:

„Wiele rano widział, Ze łzami zwiększającymi świeżą poranną rosę.

Dodając do chmur więcej chmur z jego głębokimi westchnieniami …

… Z dala od światła kradnie mój ciężki syn, I sam w swoich komnatach sam, Zamyka okna, blokuje światło dzienne

I staje się sztuczną nocą … ”(1.1)

Martwi się o swojego syna i jak bardzo jest smutny. To już daje widzom wyobrażenie o tym, jak będzie wyglądała postać Romea, ponieważ jego własny ojciec twierdzi, że płacze, wzdycha i zamyka się w swoim pokoju i siedzi w ciemności. Sama ta mowa pomaga rozwijać, kim jest ta postać.

Następnie chciałbym powiedzieć kolejną dobrą część, aby zobaczyć, jak charakter Romea można znaleźć w jego własnych słowach. Jedną rzeczą, którą uważam za wyróżniającą się w Romeo, jest to, jak bardzo wykrzykuje - pokazuje publiczności, że ma trochę talentu do dramatyzmu.

„Ay me!” (1.1.185) (To jest dosłownie drugie zdanie, które mówi w całej grze)

„O mnie! …

O awanturnicza miłość! O kochana nienawiść!

O, nic, po pierwsze, nic nie twórz!

O ciężka lekkość! poważna próżność! ”(1.1.195)

„O, naucz mnie, jak powinienem zapomnieć myśleć”. (1.1.255)

Już przy tych drobnych szczegółach wiemy tyle o Romeo i to wszystko jest tak pośrednie i subtelne! Szekspir pokazuje nam, jak Romeo zamiast nam mówić. Łatwo jest powiedzieć wprost: „Romeo jest smutnym, smutnym człowiekiem”, a trochę bardziej skomplikowanym tematem - „włóczył się po całym dniu i wzdychał”, a publiczność równie dobrze go podniosła.Nie po to, żeby zejść z toru, ale Szekspir jest niesamowity.

W każdym razie. Czy te przykłady są wystarczająco dobre? Czy chcesz więcej? Wróć do mnie!:-)