Dlaczego jest możliwe, że negatywne efekty zewnętrzne prowadzą do nieefektywnej nadprodukcji?

Dlaczego jest możliwe, że negatywne efekty zewnętrzne prowadzą do nieefektywnej nadprodukcji?
Anonim

Odpowiedź:

Przy negatywnych skutkach zewnętrznych prywatne koszty krańcowe zakłócają alokację zasobów poprzez zaniżanie rzeczywistych kosztów społecznych.

Wyjaśnienie:

Stworzyłem tutaj wykres, aby zilustrować problem.

Na wykresie zauważ, że rzeczywisty marginalny koszt społeczny jest wyższy niż prywatny koszt krańcowy. Jest to w dużej mierze definicja negatywnego efektu zewnętrznego. Niektóre koszty związane z produkcją lub konsumpcją towaru pociągają za sobą koszty, które nie są internalizowane przez rynek - takie jak zanieczyszczenie. Prawdziwie skutecznym wynikiem na tym wykresie byłaby równowaga w P () i Q (), czyli punkt, w którym krańcowy koszt społeczny równa się marginalnej korzyści społecznej (mierzonej krzywą popytu).

Niestety, ponieważ rynek ten nie internalizuje wszystkich kosztów społecznych, równowaga rynkowa znajduje się w P (e) i Q (e). Jednak przy każdej ilości powyżej Q (*) rynek ten charakteryzuje się nieefektywnie wysoką produkcją i konsumpcją, ponieważ krańcowy koszt społeczny przekracza marginalną korzyść społeczną dla każdej dodatkowej jednostki towaru. Przy ilości równowagi rynkowej, Q (e), prawdziwym krańcowym kosztem społecznym jest P (wysoki), a nie P (e), ale efekty zewnętrzne uniemożliwiają prywatnemu rynkowi reagowanie na odpowiednie zachęty do efektywnej alokacji zasobów. W tym przypadku produkcja jest zbyt wysoka.

W przypadku pozytywnych efektów zewnętrznych rynki prywatne zapewniają nieefektywnie niską produkcję, ponieważ pozytywne efekty zewnętrzne mają marginalne korzyści społeczne, które są wyższe niż marginalne korzyści mierzone przez prywatną krzywą popytu.