Rozpuszcza niższe ciśnienie pary, ponieważ przeszkadza cząstkom substancji rozpuszczonej, które mogą przedostać się do pary.
W zamkniętym pojemniku ustala się równowaga, w której cząstki opuszczają powierzchnię z taką samą szybkością, z jaką wracają.
Załóżmy teraz, że dodajesz wystarczającą ilość substancji rozpuszczonej, aby cząsteczki rozpuszczalnika zajmowały zaledwie 50% powierzchni.
Niektóre cząsteczki rozpuszczalnika nadal mają wystarczającą ilość energii do ucieczki z powierzchni. Jeśli zmniejszysz liczbę cząsteczek rozpuszczalnika na powierzchni, zmniejszysz liczbę, która może uciec w danym momencie.
Nie ma wpływu na zdolność cząsteczek w parze do ponownego przywierania do powierzchni. Jeśli cząsteczka rozpuszczalnika w parze uderzy w odrobinę powierzchni zajmowanej przez cząstki rozpuszczone, może się dobrze trzymać.
Efektem netto jest to, że gdy zachodzi równowaga, w fazie gazowej jest mniej cząsteczek rozpuszczalnika. Jest mniej prawdopodobne, że odejdą, ale nie ma problemu z ich powrotem.
Jeśli w równowadze w parze jest mniej cząstek, prężność pary nasyconej jest niższa.
Przy 20,0 ° C ciśnienie pary etanolu wynosi 45,0 torr, a ciśnienie pary metanolu wynosi 92,0 tor. Jakie jest ciśnienie pary w 20,0 ° C roztworu przygotowanego przez zmieszanie 31,0 g metanolu i 59,0 g etanolu?
„65,2 torr” Zgodnie z prawem Raoulta, ciśnienie pary roztworu dwóch lotnych składników można obliczyć za pomocą wzoru P_ „ogółem” = chi_A P_A ^ 0 + chi_B P_B ^ 0, gdzie chi_A i chi_B są ułamkami molowymi składników P_A ^ 0 i P_B ^ 0 są ciśnieniami czystych składników Najpierw oblicz frakcje molowe każdego składnika. „59,0 g etanolu” xx „1 mol” / „46 g etanolu” = „1,28 mola etanolu” „31,0 g metanolu” xx „1 mol” / „32 g metanolu” = „0,969 mola metanolu” Roztwór ma „1,28 mola + 0,969 mola = 2,25 mola ogółem, więc „etanol” = „1,28 mola etanolu” / „2,25 mola” = 0,570 mola „metanolu” = „0,969 m
Dlaczego substancje rozpuszczone rozpuszczają się lepiej w gorącej wodzie?
Rozpuszczalność Rozpuszczalność substancji rozpuszczonej jest zdefiniowana jako maksymalna ilość substancji rozpuszczonej, którą można rozpuścić w rozpuszczalniku. Jest to funkcja temperatury. Większość substancji rozpuszczonych ma pozytywny związek z temperaturą. Istnieją również wyjątki. Po zwiększeniu temperatury zwiększa się gradient stężenia, a więc rozpuszczanie staje się szybsze.
Dlaczego substancje rozpuszczone rozpuszczają się w rozpuszczalnikach?
Głównym czynnikiem określającym rozpuszczalność substancji rozpuszczonych w rozpuszczalnikach jest entropia. Aby stworzyć rozwiązanie, musimy: 1. Oddzielić cząsteczki rozpuszczalnika. 2. Oddziel cząsteczki substancji rozpuszczonej. 3. Wymieszaj cząsteczki rozpuszczalnika i substancji rozpuszczonej. HH _ („soln”) = _H_1 + HH_2 + HH_3 HH_1 i HH_2 są oba dodatnie, ponieważ wymaga energii do odciągnięcia cząsteczek od siebie. ΔH_3 jest ujemny, ponieważ tworzą się atrakcje międzycząsteczkowe. Aby proces rozwiązania był korzystny, ΔH_3 powinno być co najmniej równe ΔH_1 + ΔH_2. Rozpuszczalnik niepolarny - substancja ni