Odpowiedź:
Zasada nieoznaczoności Heisenberga jest częścią podstaw mechaniki kwantowej. Jest to stwierdzenie, że nie można znać zarówno lokalizacji, jak i wektorów elektronu.
Wyjaśnienie:
Zasada nieoznaczoności Heisenberga stwierdza, że jeśli podjęto wysiłek w celu zlokalizowania położenia elektronu, energia użyta do zlokalizowania położenia elektronu zmienia prędkość i kierunek ruchu elektronu.
Nie jest więc pewne, że zarówno lokalizacja, jak i wektory elektronu nie mogą być znane jednocześnie.
Co stwierdza Zasada Niepewności Heisenberga, że nie można jej poznać?
Zasada nieoznaczoności Heisenberga mówi nam, że nie jest możliwe z absolutną precyzją poznać położenie I pęd cząstki (na poziomie mikroskopowym). Tę zasadę można zapisać (na przykład wzdłuż osi x) jako: DeltaxDeltap_x> = h / (4pi) (h jest stałą Plancka) Gdzie Delta reprezentuje Niepewność w pomiarze położenia wzdłuż x lub w celu pomiaru pędu, p_x wzdłuż x . Jeśli, na przykład, Deltax stanie się pomijalny (zero niepewności), więc wiesz DOKŁADNIE, gdzie znajduje się twoja cząstka, niepewność jej pędu staje się nieskończona (nigdy nie będziesz wiedział, dokąd zmierza !!!!)! To dużo mówi o pomiarze absolutnych pom
Jaki jest przykład zasady niepewności Heisenberga?
Jak pęd elektronu i pozycja na przykład .... elektron obraca się wokół orbitalnej prędkości światła .... tak więc dla obserwatora, jeśli obliczy on pęd elektronu, nie byłby pewien jego położenia, ponieważ elektron będzie miał czas ruszaj naprzód ... ponieważ światło potrzebuje czasu, aby powrócić ... i jeśli potrafi naprawić pozycję elektronu, nie może określić pędu tak dobrze, jak w następnym momencie kierunek elektronu się zmienił
Jaka jest zasada nieoznaczoności Heisenberga? W jaki sposób atom Bohra narusza zasadę niepewności?
Zasadniczo Heisenberg mówi nam, że nie możesz wiedzieć z absolutną pewnością jednocześnie pozycji i pędu cząstki. Zasada ta jest dość trudna do zrozumienia w kategoriach makroskopowych, gdzie można zobaczyć, powiedzmy, samochód i określić jego prędkość. Jeśli chodzi o mikroskopijną cząstkę, problem polega na tym, że rozróżnienie między cząstką a falą staje się dość rozmyte! Rozważmy jedną z tych istot: foton światła przechodzący przez szczelinę. Zwykle otrzymasz wzór dyfrakcyjny, ale jeśli weźmiesz pod uwagę pojedynczy foton .... masz problem; Jeśli zmniejszysz szerokość szczeliny, wzór dyfrakcji z