Najdłuższym wiązaniem kowalencyjnym, jakie mogę znaleźć, jest pojedyncze wiązanie bizmutowo-jodowe.
Kolejność długości wiązań jest pojedyncza> podwójna> potrójna.
Największe atomy powinny tworzyć najdłuższe wiązania kowalencyjne. Patrzymy więc na atomy w prawym dolnym rogu układu okresowego.
Najbardziej prawdopodobnymi kandydatami są Pb, Bi i I.
Doświadczalne długości wiązań to:
Bi-I = 281 pm; Pb-I = 279 pm; I-I = 266,5 pm.
Tak więc polarne kowalencyjne wiązanie Bi-I jest najdłuższym mierzonym kowalencyjnie.
Jakie wiązanie kowalencyjne łączy ze sobą nukleotydy?
Wiązanie kowalencyjne, które łączy nukleotydy w szkielecie fosforanu cukru, jest wiązaniem fosfodiestrowym. Nukleotydy są połączone ze sobą przez tworzenie wiązania fosfodiestrowego, które powstaje między grupą 3 '-OH jednej cząsteczki cukru, a grupą fosforanową 5' na sąsiedniej cząsteczce cukru. Powoduje to utratę cząsteczki wody, co powoduje reakcję kondensacji, zwaną również syntezą odwodnienia. Źródło: http://www.uic.edu/classes/bios/bios100/lectures/chemistry.htm
Co to jest polarne wiązanie kowalencyjne? + Przykład
Wiązanie kowalencyjne, którego wspólna para elektronów ma tendencję do leżenia bliżej jednego z dwóch atomów tworzących wiązanie, nazywane jest polarnym wiązaniem kowalencyjnym. Mówi się, że atom, który ma tendencję do przyciągania tych wspólnych elektronów, a ściślej mówiąc, gęstość elektronów wiązania do siebie, jest elektroujemny. Na przykład, wiązanie między H i F w cząsteczce HF jest polarnym wiązaniem kowalencyjnym. Atom F, który jest bardziej elektroujemny, ma tendencję do przyciągania wspólnych elektronów do siebie. Ta przesadzona animacja powinn
Dlaczego wiązanie jonowe jest silniejsze niż kowalencyjne?
Wiązanie jonowe tworzy sieć wielu wiązań. Siła pojedynczego wiązania kowalencyjnego wymaga więcej energii do rozbicia niż pojedyncze wiązanie jonowe. Jednak wiązania jonowe tworzą sieci krystaliczne, w których jony dodatnie mogą być utrzymywane na miejscu aż o sześć ładunków ujemnych. To sprawia, że wiązanie jonowe jest silniejsze. Temperatura topnienia związku jonowego będzie większa niż temperatura topnienia związku kowalencyjnego. Cukier topi się znacznie łatwiej niż sól (chlorek sodu). Jednak wiązania kowalencyjne w cukrze zawierają więcej energii niż wiązania w soli. Spuść zasilany cukier na gorącą pły