Odpowiedź:
W ramach gwiezdnego cyklu życia.
Wyjaśnienie:
Energia syntezy jądrowej powoduje utrzymanie struktury gwiazdy z implozji i skurczu, które występują, gdy grawitacja gwiazdy wytworzyła niezrównoważoną siłę, której nie można dopasować za pomocą dostępnego ciągu fuzyjnego na zewnątrz. Kiedy to nastąpi, powstaje gwiazda neutronowa, a dalsza implozja wytwarza czarną dziurę. (z którego nie może wydostać się promieniowanie.).
Jak myślisz, co by się stało, gdyby zderzyła się czarna dziura i biała dziura?
Nie ma dowodów na białe dziury, są one czysto hipotetyczne. Niestety, teoria często przewyższa dowody empiryczne. Tak więc, chociaż teoria jest nieograniczona, jak być może powinno być, wiele teorii jest niezweryfikowanych, a niektóre mogą nawet być niesprawdzalne.
Jaka jest różnica między czarną dziurą a supermasywną czarną dziurą?
Supermasywne czarne dziury są wielokrotnie większe niż inne czarne dziury. Czarna dziura zazwyczaj powstaje, gdy odpowiednio duża gwiazda zapada się pod wpływem grawitacji. Zazwyczaj są to 10 mas słonecznych. Supermasywna czarna dziura jest rzędu wielu tysięcy mas Słońca. Uważa się, że istnieją w centrach większości galaktyk. Mają tak duże masy, że muszą być wynikiem połączenia czarnych dziur i pochłaniania ogromnych ilości materiału.
Co mamy na myśli, gdy mówimy, że czarna dziura jest jak dziura w czasoprzestrzeni?
Błędem jest nazywanie tego „dziurą” w czasoprzestrzeni. Czarna dziura pochłania całe padające promieniowanie i reprezentuje osobliwość, co w rzeczywistości oznacza, że prawa fizyki, jakie znamy, przestają się utrzymywać, gdy je wizualizujemy. Istnieje promień nazywany horyzontem zdarzeń, w którym dylatacja czasu jest nieskończona, co oznacza, że nie można tu określić ilości czasu, a padające fotony po prostu „znikną”. To nie sci-fi, ale zastrzeżenie teorii względności Einsteinsa i mówi nam, że zbliżamy się do barier wymiernej nauki. Czarna dziura zasadniczo nie jest „dziurą”, a bardziej jotą, która zawiera