Dwa główne czynniki określające stabilność jądrową to stosunek neutron / proton i całkowita liczba nukleonów w jądrze.
RATIO NEUTRON / PROTON
Głównym czynnikiem określającym, czy jądro jest stabilne, jest stosunek neutronów do protonów.
Poniższy wykres przedstawia wykres liczby neutronów w funkcji liczby protonów w różnych stabilnych izotopach. Stabilne jądra o liczbach atomowych do około 20 mają stosunek n / p około 1/1.
Powyżej Z = 20 liczba neutronów zawsze przekracza liczbę protonów w stabilnych izotopach. Stabilne jądra znajdują się w różowym paśmie znanym jako pas stabilności. Pas stabilności kończy się ołowiu-208.
LICZBA JĄDROWYCH
Żadne jądro wyższe niż ołów-208 nie jest stabilne. Dzieje się tak dlatego, że chociaż silna siła jądrowa jest około 100 razy silniejsza niż odpychanie elektrostatyczne, działa na bardzo niewielkich odległościach. Gdy jądro osiąga określoną wielkość, silna siła nie jest już w stanie utrzymać jądra razem.
Jakie czynniki determinują przede wszystkim konkretny biom?
Patrz poniżej ... Podstawowym czynnikiem determinującym biome jest klimat. Temperatura i opady atmosferyczne zasadniczo określają, jaki rodzaj sezonu wegetacyjnego lub jakości gleby może mieć teren, co wpływa na wzrost roślin tam żyjących. Inne czynniki mogą obejmować: wilgotność, zanieczyszczenie (takie jak powietrze, hałas ...), natężenie światła dziennego
Jakie dwa czynniki determinują punkt, w którym ciecz się zagotuje?
Temperatura i ciśnienie. Podczas ogrzewania lub zwiększania ciśnienia w jednej substancji zwiększamy energię kinetyczną jej cząsteczek. Gdy energia kinetyczna dociera do pewnego poziomu, siły międzycząsteczkowe nie są wystarczająco silne, aby utrzymać ją w swojej fazie, a następnie substancja zmienia swoją fazę. Każda substancja ma diagram fazowy dla każdej zmiany fazy, jak ten - diagram fazy wodnej:
Jaki był system Metternicha i jak zapewnił stabilność w Europie w XIX wieku?
System Metternicha był serią spotkań między potężniejszymi narodami europejskimi między wojną napoleońską a I wojną światową; jego celem było rozstrzyganie sporów między narodami europejskimi. Po spotkaniu na szczycie w Wiedniu w 1814 r. („Kongres wiedeński”) w architekturze Klemensa von Metternicka odbyła się seria spotkań kongresowych wśród większych mocarstw europejskich w celu utrzymania europejskiego pokoju. Wśród narastających sporów między głównymi potęgami system kongresowy upadł tuż przed rozpoczęciem I wojny światowej.