Odpowiedź:
-Gwiazdy umierają, ponieważ skończyło im się paliwo jądrowe.
-Masywne gwiazdy szybciej zużywają paliwo
-Małe gwiazdy jak czerwone karły będzie trwać dłużej
Wyjaśnienie:
- Możesz przejść do kropek (•••) znajdujących się u dołu, jeśli chcesz przejść prosto do punktu
Przejdźmy przez życie gwiazd …
(Spróbuję nie wyłączać tematu)
* Kilka uwag przed rozpoczęciem:
Słowo „Massive” w astronomii odnosi się do całkowitej masy przedmiotu. Kiedy więc mówi się, że gwiazda jest masywna, nie odnosi się to do wielkości, ale do jej masy. Chociaż masa i rozmiar są w pewnym stopniu skorelowane.
Każda gwiazda topi wodór w helu w swoim rdzeniu, kiedy się rodzi. Gwiazdy podobne do naszego Słońca, gwiazdy, które osiągają rozmiary Jowisza zwane Czerwonymi Krasnoludami i gwiazdy Supermasywne, które są zazwyczaj setki razy bardziej masywne niż nasze Słońce, przechodzą pierwszy etap reakcji jądrowej.
Im bardziej masywna jest gwiazda, tym wyższa temperatura osiąga jej rdzeń i tym szybciej pali się przez paliwo jądrowe.
Gdy zapasy wodoru dostarczane przez gwiazdę się kończą, zaczyna się kurczyć, a temperatura wzrasta. Jeśli gwiazda stanie się wystarczająco gęsta i gorąca, zacznie topić cięższe elementy.
Gwiazdy podobne do Słońca, po zakończeniu spalania wodoru, staną się wystarczająco gorące i gęste, aby połączyć hel w węgiel, ale to jest właśnie ta gwiazda, którą osiągnie ta wielkość. Aby wejść w następny etap reakcji jądrowej, potrzebna jest gwiazda osiem lub więcej razy masywniejsza niż nasze Słońce.
Teraz wchodzimy w Carbon Fusion
Gwiazdy podobne do Słońca wyrzucałyby swoje zewnętrzne warstwy jako mgławicę planetarną i zamieniały się w białego karła. Czerwone krasnoludy, które nigdy nawet nie zdążyły spalić helu, skurczyłyby się również do białego karła.
Ale bardziej masywne gwiazdy dają kataklizm …
••••••••••••
Często, szczególnie w dolnym końcu spektrum (~ 20 mas Słońca i poniżej), temperatura rdzenia stale wzrasta, a fuzja przenosi się na cięższe pierwiastki: spalanie węgla do tlenu i / lub neonu, a następnie spalanie magnezu, krzemu, i siarkę, która osiąga punkt kulminacyjny w rdzeniu z żelaza, kobaltu i niklu.
Ponieważ łączenie tych elementów zużywa więcej energii niż wytwarza, rdzeń imploduje i zapada się w formę supernowej. Po supernowej występuje jeden z dwóch stałych rezultatów. Albo nowo martwa supermasywna gwiazda staje się gwiazdą neutronową, staje się czarną dziurą.
(http://www.forbes.com/sites/startswithabang/2018/05/04/how-do-the-most-massive-stars-die-supernova-hypernova-or-direct-collapse/#7392173f35fd)
(http://www.dkfindout.com/us/space/stars-and-galaxies/death-star/)
(http://www.sciencefocus.com/article/space/how-do-stars-die)
Jakie są znaczące różnice między życiem a ostatecznym losem masywnej gwiazdy i gwiazdy średniej wielkości, takiej jak słońce?
Tam jest dużo! Ta ilustracja jest idealna w odpowiedzi na twoje pytanie.
Co się dzieje, gdy giną masywne gwiazdy?
Dzieją się dwie rzeczy. Po pierwsze, jeśli ich masa jest niska, są one przekształcane w białą karłowatą gwiazdę. Inna, jeśli mają ogromną masę, tak wielką jak nasze Słońce, grawitacja w ich rdzeniu staje się tak silna, że wewnętrznie zapadają się i tworzą obszar Nieskończonego gęstość, którą znamy jako czarną dziurę.
Dlaczego gwiazdy pulsują i jak puls mówi nam o odległości od gwiazdy?
Ze względu na pęcznienie i kurczenie się światła ustawienie zmienia się. Takie gwiazdy nazywane są zmiennymi wewnętrznymi / .. Mogą być używane jako standardowa świeca w celu znalezienia odległości o gwiazdach .. Jest to relacja między okresem a jasnością. Przy użyciu tej właściwości zmiennych gwiazd odległość do gwiazd można oszacować nawet w inne galaktyki.