Odpowiedź:
Cykl życia gwiazdy zależy od jej masy. Chociaż wszystkie gwiazdy przechodzą przez sekwencję główną, to, co dzieje się później, jest bardzo różne dla małych gwiazd i dużych gwiazd.
Wyjaśnienie:
Wszystkie gwiazdy są „zrodzone” z chmury gazu i pyłu zwanej mgławica. Zaczynają jako protostar, gęsta kieszeń gazu, która zapada się do wewnątrz z powodu własnej grawitacji, stając się gorętsza, gdy się ściska do wewnątrz. Staje się gwiazdą, gdy ciśnienie i temperatura osiągną punkt, w którym wodór w rdzeniu protogwiazdy zaczyna się łączyć z helem, uwalniając ogromną energię.
Mówi się, że topiący się wodór gwiazdy znajduje się w swojej głównej sekwencji.
Bardzo małe protostary, które nigdy nie mają wystarczającej masy i siły grawitacji, aby rozpocząć fuzję, nazywane są brązowymi karłami.
Gwiazdy o masie wystarczającej do wywołania fuzji wytwarzają minimalną ilość energii i są nazywane czerwonymi karłami. Zajmują bardzo dużo czasu, aby zużyć paliwo wodorowe (dziesiątki lub setki miliardów lat), a kiedy to robią, po prostu wymierają i ochładzają się.
Nieco większe gwiazdy, jak nasze słońce, pozostaną w głównej sekwencji przez około dziesięć miliardów lat. Gdy wodór się kończy (przekształcony w hel) gwiazda rozpryskuje się i przechodzi kolejną rundę zapadania, zwiększając gęstość w rdzeniu i powodując fuzję helu w cięższe pierwiastki. Dodatkowa energia z fuzji helu powoduje, że zewnętrzne warstwy wydmuchują się, tworząc czerwony olbrzym. Ostatecznie zewnętrzne warstwy odpływają, pozostawiając jedynie maleńki rdzeń. Nazywa się to białym karłem.
Większe gwiazdy szybko zużywają wodór (dziesiątki lub setki milionów lat), a następnie przechodzą wielokrotne rundy zapadania się i ponownego zapłonu z cięższymi i cięższymi pierwiastkami. Tworzą nadolbrzymie gwiazdy. Ich życie kończy się gwałtownie, gdy zaczynają wytwarzać żelazo w jądrze, ponieważ stopienie żelaza pochłania energię, a nie uwalnia ją, więc gwałtownie zamyka produkcję energii rdzenia, powodując zapadnięcie się reszty gwiazdy do wewnątrz, a następnie eksploduje jako supernowa.
Zapadnięty rdzeń może stać się gwiazdą neutronową (ultra-gęsta kula jąder atomowych) lub czarną dziurą.
Jaki jest cykl życia średniej gwiazdy takiej jak słońce?
Formy gwiazd z ogromnej chmury pyłu i gazu. z powodu grawitacji. Gdy ciśnienie rdzenia i temperatura osiągną 15 milionów, wodór zacznie się topić i wytwarzany będzie hel. + Energia. po 10 miliardach lat spalana wodorem grawitacja łowiona staje się lass i staje się czerwonym olbrzymem ... Warstwy zewnętrzne są wydmuchiwane z mgławicy planetarnej. Rdzeń półprzewodnikowy staje się białym karłem. nauczycielknoowledge wikispace.com. obrazek,.
Jaki jest cykl życia czerwonej gwiazdy olbrzyma?
Gwiazda zacznie się zapadać i podgrzewać jeszcze więcej. Koperta zewnętrzna rozszerza się, powodując spadek temperatury na powierzchni, ale także zwiększając pole powierzchni, a tym samym jasność gwiazdy. Małe gwiazdy, takie jak Słońce, zostaną poddane stosunkowo spokojnej i pięknej śmierci, która przejdzie przez fazę mgławicy planetarnej, aby stać się białym karłem. Masywne gwiazdy, z drugiej strony, doświadczą najbardziej energetycznego i gwałtownego końca, który zobaczy ich pozostałości rozproszone po kosmosie w ogromnej eksplozji, zwanej supernową. Gdy pył się oczyści, pozostaną tylko szybko wirujące gwiazdy
Jaki jest cykl życia gwiazdy od urodzenia do śmierci?
Im mniejsza jest masa początkowa gwiazdy, tym dłużej będzie ona żyła w obłokach pyłu i gazów, mgławicy. Atomy wodoru tworzą wirującą chmurę gazu i ostatecznie przyciągają więcej wodoru do wirującej chmury. Gdy się obraca, atomy wodoru zaczynają się zderzać i gaz wodorowy nagrzewa się. Gdy osiągnie 15 000 000 ^ @ C, rozpoczyna się fuzja jądrowa i powoduje utworzenie nowej gwiazdy lub protogwiazdy. Gdy protogwiazda tworzy swój cykl życia, zostaje naprawiony. Gwiazda średniej wielkości, gigantyczna lub super gigantyczna, jeśli gwiazda zaczęła się od małego masywnego głównego krasnoludzkiego krasnoluda karłowate