Odpowiedź:
W rzeczywistości planety powoli oddalają się od Słońca. Ale efekt jest bardzo mały, tylko około 0,01% na miliard lat dla Ziemi.
Wyjaśnienie:
Istnieją dwa główne mechanizmy odsuwania planet od Słońca, zgodnie z http://curious.astro.cornell.edu/about-us/41-our-solar-system/the-earth/orbit/83-is-the -odległość-od-ziemi-do-słońca-przemiana-zaawansowana.
Pierwszy to efekt tarcia pływowego. Słońce obraca się średnio raz na trzydzieści dni ziemskich (Słońce nie jest sztywne, a jego prędkość obrotowa zmienia się w zależności od szerokości geograficznej). Ziemia krąży wokół Słońca około 365 dni. Jak lepiej wiadomo z Ziemią a Księżycem, różnica w okresach rotacji i rewolucji oznacza, że tarcie pływowe przenosi energię z szybszego cyklu (wirującego Słońca) na wolniejszy (orbitujący Ziemię). Słońce stopniowo spowalnia swój obrót, a Ziemia powoli przesuwa się na zewnątrz. Inne planety poruszają się na zewnątrz z tego samego powodu. Ale Słońce jest raczej daleko, a jego rotacja jest zbyt wolna, aby mieć duży wpływ. Przytoczone źródło podaje, że efekt pływowy odpycha Ziemię od Słońca tylko o około jeden mikrometr rocznie.
Drugim efektem zgłoszonym przez stronę Uniwersytetu Cornella jest utrata masy, której doświadcza Słońce, ponieważ wodór jest połączony z helem. Hel ma mniejszą masę niż wodór, z którego pochodzi, a różnica polega na wydatku energii ze Słońca, zgodnie ze wzorem Einsteina
Dzięki niedawnej weryfikacji fal grawitacyjnych wiemy, że emisja fali grawitacyjnej dąży do tego, aby planety spiralnie weszły do środka. Ale emisja fali grawitacyjnej prawie nie wpływa na ruch planet. Planety poruszają się tak wolno iz takimi słabymi oddziaływaniami grawitacyjnymi emisja fali grawitacyjnej jest o dziesięć rzędów wielkości mniejsza niż bezpośredni efekt utraty masy Słońca.
W sumie rezultatem jest to, że planety oddalają się od Słońca, ale tylko bardzo powoli. Jak zauważono powyżej, dominujący efekt wynosi zaledwie 0,01% na miliard lat dla Ziemi.
Niech f (x) = x-1. 1) Sprawdź, czy f (x) nie jest ani równe, ani nieparzyste. 2) Czy f (x) można zapisać jako sumę funkcji parzystej i funkcji nieparzystej? a) Jeśli tak, pokaż rozwiązanie. Czy jest więcej rozwiązań? b) Jeśli nie, udowodnij, że jest to niemożliwe.
Niech f (x) = | x -1 |. Gdyby f było równe, to f (-x) równałoby się f (x) dla wszystkich x. Gdyby f było nieparzyste, to f (-x) równałoby -f (x) dla wszystkich x. Zauważ, że dla x = 1 f (1) = | 0 | = 0 f (-1) = | -2 | = 2 Ponieważ 0 nie jest równe 2 lub -2, f nie jest ani parzyste, ani nieparzyste. Może być zapisane jako g (x) + h (x), gdzie g jest parzyste, a h jest nieparzyste? Jeśli to prawda, to g (x) + h (x) = | x - 1 |. Wywołaj tę instrukcję 1. Zastąp x przez -x. g (-x) + h (-x) = | -x - 1 | Ponieważ g jest parzyste, a h jest nieparzyste, mamy: g (x) - h (x) = | -x - 1 | Nazwij to stwierdzenie 2.
Co jest wyjątkowego w tym, jak ziemia okrąża słońce?
Podobnie jak wszystkie planety w Układzie Słonecznym, Ziemia krąży wokół Słońca. Ze względu na szczególną orbitę można mieć odpowiednią temperaturę, życie istnieje.
Podczas pełnego zaćmienia Słońca Słońce jest całkowicie pokryte przez Księżyc. Teraz określ relację między wielkością słońca i księżyca a odległością w tym stanie? Promień słońca = R; księżyc = r i odległość słońca od księżyca odpowiednio od ziemi D & d
Średnica kątowa Księżyca musi być większa niż średnica kątowa Słońca, aby nastąpiło całkowite zaćmienie Słońca. Średnica kątowa theta Księżyca jest związana z promieniem r Księżyca i odległością d Księżyca od Ziemi. 2r = d theta Podobnie, kątowa średnica Theta Słońca wynosi: 2R = D Theta Więc dla całkowitego zaćmienia średnica kątowa Księżyca musi być większa niż średnica Słońca. theta> Theta Oznacza to, że promienie i odległości muszą być następujące: r / d> R / D Właściwie jest to tylko jeden z trzech warunków wymaganych do wystąpienia całkowitego zaćmienia Słońca. W rzeczywistości warunek ten oznacza, że Ksi