Wiązania jonowe powstają, gdy zbiegają się dwa przeciwnie naładowane jony. Oddziaływanie między tymi dwoma jonami podlega prawu przyciągania elektrostatycznego, lub prawo Coulomba.
Zgodnie z prawem Coulomba, te dwa przeciwne ładunki przyciągną się wzajemnie siłą proporcjonalną do wielkości ich odpowiednich ładunków i odwrotnie proporcjonalne do odległości między nimi.
Przyciąganie elektrostatyczne jest bardzo silną siłą, która automatycznie oznacza, że wiązanie powstało między kationy (dodatnio naładowane jony) i aniony (ujemnie naładowane jony) są również bardzo silne.
Ważnym czynnikiem determinującym siłę przyciągania elektrostatycznego między dwoma jonami jest wielkość ich ładunków. Tutaj wiązania jonowe znacznie różnią się od wiązań wodorowych, które reprezentują wiązanie międzycząsteczkowe.
Wiązanie wodorowe zachodzi między wodorem i jednym z trzech najbardziej elektroujemnych pierwiastków w układzie okresowym, N, O, i fa. Te trzy elementy związane z wodorem determinują powstawanie ładunki częściowe w cząsteczce.
Ze względu na ich wysoką elektroujemność, elementy te będą coraz więcej gęstości elektronowej, stając się częściowy negatywny; w tym samym czasie stanie się wodór częściowe pozytywne, ponieważ chmura elektronów będzie teraz spędzać więcej czasu wokół bardziej elektroujemnego atomu.
Częściowe dodatnie końce cząsteczki będą teraz przyciągane przez częściowe ujemne końce innej cząsteczki, i tak dalej; jednak wielkość tych ładunków cząstkowych jest znacznie słabszy niż wielkość ładunków tworzonych, gdy elektrony są tracone / zyskiwane, jak w przypadku kationów i anionów.
Wynikiem tego jest oczywiście to, że wiązania wodorowe nie są nigdzie w pobliżu wiązania jonowego, które uważa się za najsilniejszy rodzaj wiązania.
Które siły międzycząsteczkowe w h2o powodują, że lód jest mniej gęsty niż woda ciekła: wiązanie wodorowe lub dipol-dipol?
Wiązanie wodoru sprawia, że lód jest mniej gęsty niż woda płynna. Stała postać większości substancji jest gęstsza niż faza ciekła, a zatem blok większości ciał stałych zatonie w cieczy. Ale kiedy mówimy o wodzie, dzieje się coś innego. To jest anomalia wody. Anomalne właściwości wody to takie, w których zachowanie ciekłej wody jest zupełnie inne niż w przypadku innych cieczy. Mrożona woda lub lód wykazują anomalie w porównaniu z innymi ciałami stałymi. Cząsteczka H_2O wygląda bardzo prosto, ale ma wysoce złożony charakter dzięki wewnątrzcząsteczkowemu wiązaniu wodorowemu. Blok lodu unosi się w cie
Która z sił przyciągania molekularnego jest najsłabsza: wiązanie wodorowe, oddziaływanie dipolowe, dyspersja, wiązanie polarne?
Ogólnie rzecz biorąc, siły dyspersji są najsłabsze. Wiązania wodorowe, oddziaływania dipolowe i wiązania polarne są oparte na oddziaływaniach elektrostatycznych między ładunkami stałymi lub dipolami. Jednakże siły dyspersji są oparte na przejściowych interakcjach, w których chwilowa fluktuacja w chmurze elektronów na jednym atomie lub cząsteczce jest dopasowana przez przeciwną chwilową fluktuację z drugiej strony, tworząc w ten sposób chwilowe atrakcyjne oddziaływanie między dwoma wzajemnie indukowanymi dipolami. Ta atrakcyjna siła dyspersji pomiędzy dwoma nominalnie nienaładowanymi i niespolaryzowanymi
Dlaczego wiązanie jonowe jest silniejsze niż kowalencyjne?
Wiązanie jonowe tworzy sieć wielu wiązań. Siła pojedynczego wiązania kowalencyjnego wymaga więcej energii do rozbicia niż pojedyncze wiązanie jonowe. Jednak wiązania jonowe tworzą sieci krystaliczne, w których jony dodatnie mogą być utrzymywane na miejscu aż o sześć ładunków ujemnych. To sprawia, że wiązanie jonowe jest silniejsze. Temperatura topnienia związku jonowego będzie większa niż temperatura topnienia związku kowalencyjnego. Cukier topi się znacznie łatwiej niż sól (chlorek sodu). Jednak wiązania kowalencyjne w cukrze zawierają więcej energii niż wiązania w soli. Spuść zasilany cukier na gorącą pły