W jaki sposób w krzywej Phillipsa powiązane są poziomy inflacji i bezrobocia?

W jaki sposób w krzywej Phillipsa powiązane są poziomy inflacji i bezrobocia?
Anonim

Krzywa Phillipsa stwierdza, że niewypłacalność i inflacja są odwrotnie powiązane. Wyciągnął informacje z kilku krajów i doszedł do wniosku, że obniżenie stopy inflacji zazwyczaj skutkuje zwiększeniem stawki bezzwrotnej.

Gospodarka, zgodnie z krzywą Philipsa, stoi więc w obliczu trwałego kompromisu między brakiem emisji i inflacją (pamiętając: oba są szkodliwe dla gospodarki). Chodzi o to, według logiki Phillipsa, znalezienie punktu, w którym gospodarka jest w stanie zrównoważyć pewien poziom bezrobocia i pewną stopę inflacji.

Alternatywnie możemy wyciągnąć informacje z faktów, w których niektóre słabo rozwinięte kraje obniżyły wysokie stopy inflacji (niektóre nawet przypadki hiperinflacji), co w krótkim okresie spowodowało drastyczny wzrost bezrobocia.

Inflacja jest płodną dyskusją w ekonomii, ponieważ można ją interpretować na różne sposoby (np. Inflacja popytu, inflacja podaży, inflacja monetarna itp.), A zatem prowadzenie polityki podważającej wzrost stopy inflacji zależy od interpretacji przyjęty.

Konieczne jest również podkreślenie pojęcia „naturalnego bezrobocia”, który jest przypisywany koncepcyjnie jako najniższy poziom bezrobocia osiągalny w gospodarce. „Naturalne bezrobocie” odnosi się do bezrobocia frykcyjnego, czyli tego, z którym borykają się osoby zmieniające pracę.

Możliwe jest zatem, że krzywa Phillipsa przekierowuje użytkownika na poziom, na którym (1) inflacja nie destabilizuje systemu monetarnego i (2) bezrobocie jest możliwie najbliższe naturalnemu, zważywszy na wspomniane wcześniej ograniczenie inflacji.