Odpowiedź:
Eksperyment kropli oleju Millikana wykazał, że ładunek elektryczny jest kwantowany.
Wyjaśnienie:
Eksperyment kropli oleju Millikana wykazał, że ładunek elektryczny jest kwantowany.
W owym czasie wciąż trwała wielka debata, czy ładunek elektryczny był ciągły, czy nie.
Millikan wierzył, że istnieje najmniejsza jednostka ładunkowa i postanowił to udowodnić.
To był duży wynik eksperymentu z kroplą oleju.
To, że mógł również określić ładunek elektronu, było drugorzędną korzyścią.
Był to prawdopodobnie jeden z najważniejszych eksperymentów, jakie kiedykolwiek przeprowadzono.
Jaki jest ładunek elektronu zgodnie z eksperymentem kropli oleju Millikana?
Millikan i Fletcher obliczyli, że ładunek elektronu wynosił 1,5924 × 10 ¹ C. Zobacz, co określił eksperyment Millikana ?. Ich wartość różniła się od obecnie przyjętej wartości 1,602 176 487 × 10 ¹ C o około 0,6%.
Jaka była wielka niespodzianka w eksperymencie kropli oleju Millikana?
Nie było wielkiej niespodzianki w eksperymencie z kroplą oleju Millikana. Wielka niespodzianka przyszła w jego wcześniejszych eksperymentach. Oto historia. W 1896 r. J.J. Thomson wykazał, że wszystkie promienie katodowe mają ładunek ujemny i taki sam stosunek ładunku do masy. Thomson próbował zmierzyć ładunek elektroniczny. Zmierzył, jak szybko chmura kropel wody spadła w pole elektryczne. Thomson założył, że najmniejsze kropelki na szczycie chmury zawierają pojedyncze ładunki. Ale wierzchołek chmury jest dość zamazany, a kropelki szybko odparowały. Eksperymenty dały jedynie wartość surową ładunku elektronicznego. W 1
Dlaczego kropla oleju w eksperymencie kropli oleju Millikana spada tak wolno?
Krople oleju spadają tak powoli (a), ponieważ są małe i (b) ponieważ przyciągają je dodatnie płytki. Promieniowanie jonizujące dawało drobne kropelki oleju ładunek ujemny. Millikan mógł zmierzyć szybkość, z jaką kropla spadła przez widok teleskopu. Mógł wtedy zmienić ładunek na płytach, tak aby kropla była przyciągnięta do dodatniej płyty nad nią. Mógł dostosować napięcie, aby utrzymać kroplę nieruchomo. Inne krople o różnych masach i ładunkach przesunęły się w górę lub nadal spadały. Dało mu to wystarczającą ilość informacji, aby obliczyć opłatę za spadek.