Odpowiedź:
Wyjaśnienie:
Niech kąt między
Teraz przez dany warunek
pozwolić
Więc
Dwa wektory A i B na rysunku mają równe wielkości 13,5 m, a kąty θ1 = 33 ° i θ2 = 110 °. Jak znaleźć (a) składową xi (b) składową y ich sumy wektorowej R, (c) wielkość R i (d) kąt R?
Oto co mam. Nie wymyślam dobrego schematu, więc postaram się przeprowadzić cię przez kolejne etapy. Zatem pomysł polega na tym, że można znaleźć składową x i składową y sumy wektorowej R, dodając odpowiednio składniki x i składniki y vec (a) i vec (b) wektory. Dla wektora vec (a) rzeczy są dość proste. Komponent x będzie rzutem wektora na oś x, która jest równa a_x = a * cos (theta_1). Podobnie, składowa y będzie rzutem wektora na oś y a_y = a * sin (theta_1) Dla wektora vec (b) rzeczy są trochę bardziej skomplikowane. Dokładniej, znalezienie odpowiednich kątów będzie trochę skomplikowane. Kąt między vec (a)
Wektor A ma wielkość 10 i punkty w dodatnim kierunku x. Wektor B ma wielkość 15 i tworzy kąt 34 stopni z dodatnią osią x. Jaka jest wielkość A-B?
8.7343 sztuk. AB = A + (- B) = 10 / _0 ^ @ - 15 / _34 ^ @ = sqrt ((10-15cos34 ^ @) ^ 2+ (15sin34 ^ @) ^ 2) / _ tan ^ (- 1) ((- 15sin34 ^ @) / (10-15cos34 ^ @)) = 8.7343 / _73.808 ^ @. Stąd wielkość wynosi tylko 8,7343 jednostek.
Jaki jest ogólny termin wiązania kowalencyjnego, jonowego i metalicznego? (na przykład wiązania dyspersyjne dipol, wodór i londyn nazywane są siłami van der waala), a także jaka jest różnica między wiązaniami kowalencyjnymi, jonowymi i metalicznymi a siłami van der waala?
Tak naprawdę nie ma ogólnego określenia dla wiązań kowalencyjnych, jonowych i metalicznych. Oddziaływanie dipolowe, wiązania wodorowe i siły londynskie opisują słabe siły przyciągania między prostymi cząsteczkami, stąd możemy je grupować i nazywać albo siłami międzycząsteczkowymi, albo niektórzy z nas mogą nazywać je siłami Van Der Waalsa. Mam lekcję wideo porównującą różne rodzaje sił międzycząsteczkowych. Sprawdź to, jeśli jesteś zainteresowany. Wiązania metaliczne to przyciąganie metali, kationów metali i morza zdelokalizowanych elektronów. Wiązania jonowe to siły przyciągania elektrostatyc