Dlaczego paradoks jest ważny w „Makbecie”?

Dlaczego paradoks jest ważny w „Makbecie”?
Anonim

Odpowiedź:

Należy to wyjaśnić we współczesnym kontekście gry.

Wyjaśnienie:

Kiedy Szekspir napisał Makbeta, dwa aspekty współczesnej kultury wpłynęły na fabułę.

Po pierwsze w tym czasie istniała wiara w hierarchię w społeczeństwie, w której wszystko miało swoje miejsce. To z kolei odzwierciedlało ówczesny średniowieczny feudalizm.

Po drugie, chociaż kojarzymy Szekspira z czasami Tudorów, Makbet został napisany po tym, jak Jakub VI ze Szkocji stał się Jakubem 1. Anglii. Jako taki był pierwszym monarchą Stuarta, a Szekspir ponownie napisał szkocką historię, aby odzwierciedlić ten fakt.

Biorąc pod uwagę te czynniki, gra dotyczy postaci, która stara się obalić naturalną równowagę społeczeństwa. Dlatego jest pełen paradoksów, aby wyjaśnić, dlaczego jest to nienaturalne; a naturalny schemat rzeczy musi zostać przywrócony.

W konsekwencji, od samego początku, „uczciwy jest faul i jest sprawiedliwy”, co jest nie tylko paradoksem, ale jest także związane z Makbetem, gdy mówi: „tak uczciwy i plugawy dzień”, główny temat sztuka jest ustanowiona. Makbet myśli o zmianie, która zakłóci z góry ustaloną i niezbędną hierarchię społeczeństwa. Nieuchronnie to ostatecznie zawiedzie, a porządek i równowaga zostaną przywrócone.

Istnieją inne paradoksy, które to odzwierciedlają. Pomimo zdobycia tronu, wina Makbeta jest podejrzewana natychmiast i dlatego jego los jest przypieczętowany. Lady Macbeth wydaje się mieć siłę charakteru, której brakuje jej mężowi, ale to jej postać rozpada się w obłęd i śmierć.

Czarownice zapewniają Makbeta, że żaden człowiek zrodzony z kobiety nie może go zabić, ale Macduff był z łona swoich matek przedwcześnie zerwany.

Paradoks leży również w świadomej błędnej interpretacji szkockiej historii przez Szekspira. W rzeczywistości Duncan nie był dobrym królem, był Makbet. Rzeczywiście Makbet był wystarczająco bezpieczny, aby odbyć pielgrzymkę do Rzymu. Jednak potomkowie Duncana byli Stuartami, a Szekspir nie mógł napisać sztuki bardzo krytycznej wobec przodków swego monarchy. Więc nawet tutaj jest paradoks.