Odpowiedź:
Edwin Hubble zmierzył prędkość galaktyk oddalających się od metody przesunięcia ku czerwieni, a następnie obliczył ich odległość za pomocą stałej Hubble'a.
Wyjaśnienie:
Wypuśćmy najpierw balon, i zaznaczmy na nim kilka kropek, a następnie kontynuujemy dmuchanie, powiedzmy z jednolitą prędkością. Zobaczymy, że kropki również oddalają się od siebie.
W 1929 roku Edwin Hubble odkrył, że galaktyki zdają się oddalać od nas i biorąc pod uwagę powyższy przykład, oczywistym było, że wszechświat również się rozszerza.
Wcześniej w XIX wieku chrześcijański Doppler zaobserwował przesunięcie linii widmowych w kierunku niższej częstotliwości, gdy źródło światła oddala się od obserwatora. Przesunięcie to okazało się proporcjonalne do prędkości obiektu.
Hubble odkrył, że użycie tej prędkości może być wyrażone matematycznie jako
Tak więc, mierząc przesunięcie czerwieni w pewnej odległości, można obliczyć odległość galaktyk.
Intensywność sygnału radiowego ze stacji radiowej jest odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości od stacji. Przypuśćmy, że intensywność wynosi 8000 jednostek w odległości 2 mil. Jaka będzie intensywność w odległości 6 mil?
(Appr.) 888,89 „jednostka”. Niech I i d odpowiednio. oznaczają intensywność sygnału radiowego i odległość w milach) miejsca ze stacji radiowej. Dano nam, że proponuję 1 / d ^ 2 rArr I = k / d ^ 2, lub Id ^ 2 = k, kne0. Gdy I = 8000, d = 2:. k = 8000 (2) ^ 2 = 32000. Stąd Id ^ 2 = k = 32000 Teraz, aby znaleźć I ", gdy" d = 6:. I = 32000 / d ^ 2 = 32000/36 ~~ 888,89 „jednostka”.
Aby zrobić kartkę z życzeniami, Bryce użył arkusza 1/8 czerwonego papieru, 3/8 arkusza zielonego papieru i 7/8 arkusza białego papieru. Ile arkuszy papieru użył Bryce?
Trzy arkusze Mimo że używał mniej niż całego arkusza każdego koloru, nadal używał trzech arkuszy papieru, aby zrobić kartę.
Dlaczego nie możemy określić odległości do galaktyk za pomocą geometrycznej metody paralaksy trygonometrycznej?
Istnieje limit używania metody paralaksy do znalezienia odległości gwiazdowej. 1. Jest około 40 quad pc do obserwacji naziemnych. 2. Hipparcos: W 1989 roku ESA wprowadziła na rynek Hipparcos (High Precision PARallax COllection Satellite), który może mierzyć paralaksy tak małe jak 1-sekundowe milisekundy sekundy, które przekładają się na odległość 1000 quad pc = 1 quad kpc 3. GAIA: In 2013 ESA uruchomiła satelitę GAIA, następcę Hipparcos, który może mierzyć paralaksy tak małe, jak 10 mikrosekund, które przekładają się na odległość 10 ^ 5 quad pc = 100 quad kPc 4. SIM: NASA miała swój własny Space In