Odpowiedź:
Redshift powierzchni CMB wynika z ekspansji wszechświata.
Wyjaśnienie:
Pamiętaj, że przestrzeń stale się rozszerza we wszystkich punktach (jak na przykład powierzchnia dmuchanego balonu).
Jeśli jesteś zaznajomiony z efektem Dopplera, wiesz, że obserwator stacjonarny i cel ruchomy, obserwowana częstotliwość docelowa zmieni się, jeśli cel będzie się zbliżał lub oddalał od obserwatora. W przypadku odejścia od obserwatora częstotliwość zostanie zmniejszona. Jest to równoważne stwierdzeniu, że długość fali zostanie zwiększona (ponieważ częstotliwość i długość fali są odwrotnie proporcjonalne:
W ten sam sposób jesteśmy stacjonarnym obserwatorem, a fotony na powierzchni CMB są celami. Gdy wszechświat rozszerza się, fotony oddalają się od nas, co zwiększa ich długości fal. Jeśli znasz widmo światła widzialnego, wiesz, że niebieska długość fali jest krótsza, a czerwone długości fali są dłuższe.
Stąd, jeśli długości fal fotonów są obserwowane jako dłuższe ze względu na rozszerzenie powierzchni CMB, nazywamy to przesunięciem na czerwono.
Co to jest przesunięcie ku czerwieni i przesunięcie w błękicie W astronomii?
Kiedy źródło światła zbliża się do ciebie, fale ulegają kompresji i nazywam się przesunięciem niebieskim. Gdy źródło światła odchodzi od ciebie, fale wydłużają się i nazywamy mitem czerwonego przesunięcia. Kredyt obrazkowy En.wikipeida.org.
Co to jest przesunięcie ku czerwieni i przesunięcie w błękit?
Fale świetlne Załóżmy, że gwiazda szybko zbliża się do Ziemi. Fale świetlne z gwiazdy zostaną skompresowane lub zsunięte. W rzeczywistości długości fal z zbliżającej się gwiazdy często wydają się krótsze niż są w rzeczywistości. Krótsze długości fali światła są charakterystyczne dla światła niebieskiego i fioletowego. Tak więc całe widmo zbliżającej się gwiazdy wydaje się być nieco przesunięte w kierunku niebieskiego końca widma, nazywa się to przesunięciem niebieskim. Jeśli gwiazda odsunie się od ziemi, fale świetlne zostaną nieznacznie rozszerzone. Długości fal światła pojawią się dłużej niż są w rzeczywis
Mars ma średnią temperaturę powierzchni około 200K. Pluton ma średnią temperaturę powierzchni około 40K. Która planeta emituje więcej energii na metr kwadratowy powierzchni na sekundę? W jakim stopniu?
Mars emituje 625 razy więcej energii na jednostkę powierzchni niż Pluto. Oczywiste jest, że cieplejszy obiekt emituje więcej promieniowania ciała czarnego. Wiemy więc już, że Mars będzie emitował więcej energii niż Pluton. Jedyne pytanie dotyczy tego, ile. Problem ten wymaga oceny energii promieniowania ciała czarnego emitowanego przez obie planety. Energia ta jest opisywana jako funkcja temperatury i emitowanej częstotliwości: E (nu, T) = (2pi ^ 2 nu) / c (h nu) / (e ^ ((hnu) / (kT)) - 1) Integracja z częstotliwością daje całkowitą moc na jednostkę powierzchni jako funkcję temperatury: int_0 ^ infty E (nu, T) = (pi ^ 2c (