Co doprowadziło do spadku liczby członków związku na początku XX wieku?

Odpowiedź:

Nie spadło.

Wyjaśnienie:

Nasz naród jako całość w okresie 1900 - 1910 przechodził zmiany na poziomie związkowym. Rycerze Pracy w rzeczywistości tracili członkostwo, ale to dlatego, że organizowali się w przemyśle, nie uznając poszczególnych grup pracowników w tym przemyśle. Na ich miejsce wkroczyła nowo założona Amerykańska Federacja Pracy (AFL).

AFL przejmowało K członków L, ale organizowało je według umiejętności, które posiadali. Gdy uderzyła K z L, zrobiła to przeciwko całemu młynowi, podczas gdy AFL uderza generała o jedną małą grupę robotników w fabryce. Ale obie te organizacje były zainteresowane tylko wykwalifikowaną siłą roboczą.

Ale także w tym okresie powstał nowy związek zawodowy, Przemysłowi Robotnicy Świata. IWW różniło się od obu wcześniej wymienionych grup, ponieważ przyjmowały wszystkich pracowników, wykwalifikowanych i niewykwalifikowanych. Również chętnie przyjmowała kobiety w swoje szeregi, coś, czego żadna z poprzednich grup nie zrobiła.

Tylko IWW pozwoliło swoim członkom pozostać w dobrej kondycji, gdy ich członkowie nie zapłacili składek. AFL wymagało regularnych opłat od wszystkich członków. Na początku XX wieku kilka groszy kupiło chleb i mleko, zszywki, a tam, gdzie tylu robotników próbowało żyć z głodowych zarobków, nawet najmniejsze składki związkowe mogły okazać się nieatrakcyjne i utrzymać przynależność.

Członkostwo w Unii ogółem nie spadło w pierwszej dekadzie. Ale kiedy wielki strajk włókienniczy około 30 000 robotników w Lawrence Massachusetts zakończył się sukcesem, po którym nastąpił kolejny duży i udany strajk w New Jersey, członkostwo w związkach zawodowych rosło w szybkim tempie.