Każda grupa funkcjonalna, która je posiada, może wiązać wodór z sąsiednimi cząsteczkami:
# "C" = "O" # (akceptor wiązania wodorowego)# „C” - „O” - „C” # (akceptor wiązania wodorowego) niektóre# „C” - „NR” ”# (akceptor wiązania wodorowego)# "C" = "NR" # (akceptor wiązania wodorowego)# „C” - „OH” # (donor i akceptor wiązania wodorowego)# „C” - „NH” # (donor i akceptor wiązania wodorowego)# "C" = "NH" # (akceptor wiązania wodorowego I donor)# "C" - = "N" # (akceptor wiązania wodorowego)
Każdy samotne pary elektronów obecne na atomie tlenu lub azotu w karbonylu, eterze, grupie hydroksylowej, aminowej, iminowej i nitrylowej powyżej są akceptacja wiązania wodorowego, podczas, gdy wodory na grupach hydroksylowych, aminowych i iminowych darowizna wiązań wodorowych.
Oznacza to, że te części tych grup funkcjonalnych liczą się:
- keton (
# "C" = "O" # ) - aldehyd (
# "C" = "O" # ) - alkohol (
# „C” - „OH” # ) - kwas karboksylowy (
# "C" = "O" # ,# „C” - „OH” # ) - ester (
# "C" = "O" # ,# „C” - „O” - „C” # ) - amina (
# - „N” - „H” # ,# - „N” - „R” # ) - imine (
# = "N" - "H" # ,# = "N" - "R" # ) - amid (
# "C" = "O" # ,# - „N” - „H” # ,# - „N” - „R” # ) - imide (
# "C" = "O" # ,# = "N" - "H" # ,# = "N" - "R" # ) - nitryl (
# "C" - = "N" # ) - aminokwas (amina + kwas karboksylowy)
I wszelkie inne grupy funkcyjne, które je zawierają.
Jakie są grupy funkcjonalne węglowodanów, lipidów, białek i kwasów nukleinowych?
Wyjaśnienie różnych grup 1. Węglowodany - alkohol i (aldehyd lub keton) 2. lipidy -------------- kwas karboksylowy z długimi łańcuchami węglowodorowymi (zwykle powyżej 16 C długości) 3. białka ---------- aminokwasy (różne grupy R [sprawdź to pytanie http://socratic.org/questions/justify-the-placement-of-different-amino-acids-in-their -odpowiednie-klasy # 164928]), który zawiera grupę aminową i kwas karboksylowy 4. kwas nukleinowy ----- jedną grupę fosforanową, jedną zasadę zawierającą azot (pirymidynę lub purynę) i cząsteczkę cukru, która z kolei ma alkohol i grupa aldehyd / keton.
Jaki jest ogólny termin wiązania kowalencyjnego, jonowego i metalicznego? (na przykład wiązania dyspersyjne dipol, wodór i londyn nazywane są siłami van der waala), a także jaka jest różnica między wiązaniami kowalencyjnymi, jonowymi i metalicznymi a siłami van der waala?
Tak naprawdę nie ma ogólnego określenia dla wiązań kowalencyjnych, jonowych i metalicznych. Oddziaływanie dipolowe, wiązania wodorowe i siły londynskie opisują słabe siły przyciągania między prostymi cząsteczkami, stąd możemy je grupować i nazywać albo siłami międzycząsteczkowymi, albo niektórzy z nas mogą nazywać je siłami Van Der Waalsa. Mam lekcję wideo porównującą różne rodzaje sił międzycząsteczkowych. Sprawdź to, jeśli jesteś zainteresowany. Wiązania metaliczne to przyciąganie metali, kationów metali i morza zdelokalizowanych elektronów. Wiązania jonowe to siły przyciągania elektrostatyc
W jaki sposób wiązanie wodorowe między cząsteczkami wody jest związane ze strukturą cząsteczki wody?
Wiązanie wodoru nie wpływa bezpośrednio na strukturę pojedynczej cząsteczki wody. Ma jednak silny wpływ na interakcje między cząsteczkami wody w roztworze wody. Wiązanie wodoru jest jedną z najsilniejszych sił molekularnych ustępujących jedynie wiązaniu jonowemu. Gdy cząsteczki wody wchodzą w interakcje, wiązania wodorowe łączą molekuły razem, dając wodę i różne właściwości lodu. Wiązanie wodoru jest odpowiedzialne za napięcie powierzchniowe i strukturę krystaliczną lodu. Lód (woda w stanie stałym) ma mniejszą gęstość niż woda, co jest rzadkością. Efekt ten ma duży wpływ na nasze systemy biologiczne i ekosystemy