Odpowiedź:
Wewnętrzny rdzeń Ziemi to solidna kula głównie żelaza i niklu, z kilkoma lżejszymi elementami.
Wyjaśnienie:
Stop niklu i żelaza znajdujący się w rdzeniu jest znany jako NiFe. Nie jest to jednak jedyny składnik rdzenia, ponieważ pod ciśnieniem rdzenia czysty NiFe jest gęstszy niż rdzeń, co wskazuje na obecność lżejszych pierwiastków, takich jak tlen, węgiel lub krzem.
Mimo, że jest to najgorętsza część Ziemi, jest nadal trwała, ponieważ na jej powierzchni znajduje się 6000 mil skał i metali, które ściskają ją, dopóki nie straci swojej płynności.
Jest z grubsza sferyczny, ponieważ ogromna siła ciężaru jest prawie równa we wszystkich kierunkach, a więc naturalnie tworzy sferoidalny kształt.
Wewnętrzny rdzeń jest o
Ciężar przedmiotu na Księżycu. zmienia się bezpośrednio jako masa obiektów na Ziemi. 90-funtowy obiekt na Ziemi waży 15 funtów na Księżycu. Jeśli jakiś obiekt waży 156 funtów na Ziemi, ile waży na Księżycu?
26 funtów Masa pierwszego obiektu na Ziemi wynosi 90 funtów, ale na Księżycu to 15 funtów. Daje nam to stosunek względnych sił pola grawitacyjnego Ziemi i Księżyca, W_M / (W_E), co daje stosunek (15/90) = (1/6) około 0,167 Innymi słowy, wasza waga na Księżycu to 1/6 tego, co jest na Ziemi. W ten sposób mnożymy masę cięższego obiektu (algebraicznie) w następujący sposób: (1/6) = (x) / (156) (x = masa na księżycu) x = (156) razy (1/6) x = 26 Zatem waga obiektu na Księżycu wynosi 26 funtów.
Z czego są wykonane wewnętrzne i zewnętrzne rdzenie?
Rdzeniem Ziemi jest głównie żelazo i nikiel. Wewnętrzny rdzeń jest głównie żelazem i uważa się, że ma postać ogromnych kryształów żelaza. Rdzeń zewnętrzny jest ciekły i jest głównie stopem żelazo / nikiel. Rdzeń zawiera również małe ilości cięższych pierwiastków.
Marco otrzymuje 2 równania, które wyglądają zupełnie inaczej i proszone są o wykreślenie ich za pomocą Desmosa. Zauważa, że chociaż równania wyglądają zupełnie inaczej, wykresy nakładają się idealnie. Wyjaśnij, dlaczego jest to możliwe?
Poniżej znajdziesz kilka pomysłów: Oto kilka odpowiedzi. Jest to to samo równanie, ale w innej formie. Jeśli wykreślę y = x, a potem bawię się równaniem, nie zmieniając domeny lub zakresu, mogę mieć tę samą podstawową relację, ale z innym wyglądem: wykres {x} 2 (y -3) = 2 (x-3) wykres {2 (y-3) -2 (x-3) = 0} Wykres jest inny, ale grapher go nie pokazuje Jednym ze sposobów, aby to pokazać, jest mały dziura lub nieciągłość. Na przykład, jeśli weźmiemy ten sam wykres y = x i umieścimy w nim dziurę przy x = 1, wykres go nie pokaże: y = (x) ((x-1) / (x-1)) wykres {x ((x-1) / (x-1))} Najpierw potwierdźmy, że i